Ο Νότης Μαυρουδής ήταν (είναι) από τους τελευταίους Έλληνες συνθέτες που με το έργο του αλλά και τη ζωή του υπερασπίστηκε την τέχνη της μουσικής και ιδιαίτερα την τέχνη του τραγουδιού, ως τέχνη του ωραίου και του “υψηλού”. Ως τη “μεγάλη συνάντηση”, δηλαδή, του λόγου με τον ήχο, που μπορεί να εξυψώσει το ανθρώπινο πνεύμα και την ψυχή σε αισθητικούς κόσμους, που είναι απροσπέλαστοι με άλλα μέσα.
Υπήρξε ένας παλιάτσος της μουσικής (για να παραφράσω το γνωστό του παιδικό τραγούδι) που, επιθυμούσε να γίνει το τραγούδι, μέρος, μιας “αισθητικής καθημερινότητας”, που θα έκανε λίγο πιο υποφερτή τη “μικρή” ζωή μας. Το “έντεχνο” τραγούδι, που, όπως ο ίδιος έλεγε, “έχει να κάνει με το εν τη τέχνη που προϋποθέτει το εντός της γνώσης, της θεωρίας της τέχνης του τραγουδιού”.
Δεν τα κατάφερε, φυσικά, όπως και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν ή, για να μην γίνομαι απόλυτος, δεν τα κατάφερε καθολικά …
Όμως το έργο μένει. Μένουν τα τραγούδια και επιμένουν … να “συναντηθούν” κάποια στιγμή με ένα μεγαλύτερο ακροατήριο (;).
Σε μία συνέντευξή του, τελευταία, τον άκουσα να λέει πως, πλέον, με δυσκολία γινόταν δεκτή κάποια πρότασή του για συναυλία στα διάφορα φεστιβάλ. Δεν “πουλούσε” …
Φυσικά, σήμερα, ανάμεσα σε αυτούς που θρηνούν την απώλεια του, είναι σίγουρα και αυτοί που απέρριπταν τις προτάσεις του.
Δεν θα μάθουμε όμως ποτέ, τι κοινωνία θα μπορούσαμε να έχουμε, αν δεν υιοθετήσουμε την αισθητική πρόταση συνθετών σαν του Νότη Μαυρουδή.
Η εκκρεμότητα, λοιπόν, παραμένει …
και θα παραμένει όσο κάποιοι δημοσιογραφίσκοι θα ψάχνουν να φωτογραφίσουν την πέτρα στην όποια χτύπησε και επήλθε το ατυχές τέλος του συνθέτη, ώστε να τη μεταδώσουν στο φιλοθεάμον κοινό τους.
(Η φωτογραφία παραχωρήθηκε από τον Γιώργο Μονεμβασίτη στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Ελευσίνας το 2015 για τις ανάγκες του αφιερώματος που παρουσίασε για το ΝΕΟ ΚΥΜΑ. – 1963. Ο Νότης Μαυρουδής με τη Ντόρα Γιαννακοπούλου)
Views: 59
