1973 | Έγχρ. | Διάρκεια: 95′
Ισπανική ταινία, σκηνοθεσία Βίκτορ Ερίθε με τους: Φερνάντο Φερνάν Γκόμεζ, Τερέζα Γκιμπέρα, Άνα Τόρεντ
Το 1940, στο δημαρχείο ενός μικρού καστιγιάνικου χωριού προβάλλεται ο «Φρανκενστάιν» του Τζέιμς Γουέιλ. Το παραμορφωμένο πρόσωπο του Μπόρις Καρλόφ εξάπτει την αχαλίνωτη φαντασία της εξάχρονης Άννας που αναζητά το καλόκαρδο τέρας σε ένα απομονωμένο σπίτι στην άκρη του χωριού. Σε εκείνο το σημείο θα βρει όμως έναν πληγωμένο αντάρτη και θα του προσφέρει ρούχα και τροφή πριν τον εκτελέσει η φρανκική αστυνομία.
Πραγματικός χωροχρόνος της δημιουργίας του Erice είναι η Ισπανία του 1973, δηλαδή λίγο πριν την έξοδο της χώρας από το τούνελ του φρανκικού καθεστώτος. Φιλμικός χωροχρόνος, η μετεμφυλιακή Ισπανία του 1940 που αρχίζει να μπαίνει για τα καλά στο τούνελ. Η μαγική σύζευξη των δύο αντιδιαμετρικών σημείων ορίζει τη συναρπαστική συναισθηματική «αντιφατικότητα» της ταινίας, και την ιδιότητά της να λειτουργεί ως είσοδος – έξοδος.
Μέσα κι έξω από τις εικόνες: δύο μικρές αδελφές που αντιπαρατίθενται / αλληλοσυμπληρώνονται, μία μητέρα που στέλνει γράμματα σε έναν εξόριστο άντρα, ένας πατέρας που προσπαθεί να αναγάγει τη μελισσοκομική σε ύψιστη μορφή διανόησης και τέχνη επιβίωσης. Δε πρόκειται ακριβώς για χαρακτήρες, ούτε όμως για μονοσήμαντα σύμβολα της φρανκικής Ισπανίας. Θλίψεις και αύρες που μπαινοβγαίνουν στις εικόνες της ταινίας του Erice , τις αιωρούμενες σε μια σφαίρα μαγικού ρεαλισμού.
Views: 17
