Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη
Δ. Σαββόπουλος
Μια η άνοιξη, ένα το σύννεφο, χρυσή βροχή,
βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί.
Σαν στάχυα έριξες πάνω στους ώμους σου χρυσά μαλλιά.
Σαν στάχυ χόρεψες, σαν στάχυα αμέτρητα ήταν τα φιλιά.
Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας, στη ματιά μας τρώει τα χείλη, τρώει το νου.
Κι όταν θά ’χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει,
θα μας φύγει, θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ’ την αρχή.
Μια η θάλασσα, ένας ο ήλιος της γλάροι λευκοί
ήλιος και θάλασσα, γλυκό κορίτσι μου ζεστό πρωί.
Πρωί κι ορθάνοιξα τα δυο σου πέταλα μ’ ένα φιλί
και συ μου χάρισες όλη την άνοιξη σ’ ένα κορμί.
Χθες ήταν έρωτας, χθες ήταν σύννεφο, χρυσή βροχή
Χθες ήταν θάλασσα, γλάρος που χόρευε με το πρωί
Τώρα είναι η σιωπή, τώρα είναι η λησμονιά και ο χωρισμός
Και όλα τα αστέρια του θαρρείς πως έσβησε ο ουρανός
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές .
Views: 338
