Και παν και πάνε

Και παν και πάνε

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης


Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος


Και παν και πάνε και σ’ αναζητάνε


ώρα τους καλή, ώρα τους καλή


Από λιβάδια μ’ ασφόδελα περνάνε


ώρα τους καλή, ώρα τους καλή



Παλιά τραγούδια στ’ αλώνια αχολογάνε


και παν και πάνε ώρα τους καλή, ώρα τους καλή



Τους ακολουθάνε τ’ αγρίμια που ξυπνάνε


ώρα τους καλή, ώρα τους καλή


Την πέτρα στίβουν χορταίνουν, ξεδιψάνε


ώρα τους καλή, ώρα τους καλή


Παλιά τραγούδια στ’ αλώνια αχολογάνε


και παν και πάνε ώρα τους καλή, ώρα τους καλή


Στη γη και στ’ άστρα και στα παιδιά μιλάνε


ώρα τους καλή, ώρα τους καλή

Και παν και πάνε – Διάφορες εκτελέσεις

Το τραγούδι είναι από το Μεγάλο μας Τσίρκο.

Το μεγάλο μας τσίρκο ήταν θεατρική παράσταση του θιάσου Καρέζη – Καζάκου, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου.

Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 22 Ιουνίου 1973 στο θέατρο «Αθήναιον» της οδού Πατησίων, που βρισκόταν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Ο κόσμος αμέσως το αγκάλιασε και το αγάπησε. Το έργο έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της Χούντας. Η αλληγορία του κατόρθωσε έξυπνα να διαφύγει της λογοκρισίας, δίνοντας αποφασιστικά χτυπήματα κατά της δικτατορίας. Ανάμεσα στον κόσμο υπήρχαν και «εκπρόσωποι» του στρατιωτικού καθεστώτος, που κατέγραφαν και ενημέρωναν τους προϊσταμένους τους για τις αντιδράσεις των θεατών.

«Ήταν κάτι αληθινά μεγάλο. Είμαι πολύ τυχερός που το έζησα. Τέτοια ώρα τη ζει κανείς μια φορά μόνο στη ζωή του… Λαός και Θεατρίνοι γίνηκαν ένα και με αφορμή μόνο το θεατρικό λόγο παίζανε κι οι δύο το ρόλο τους με ένα πάθος απερίγραπτο. Ήταν ένα ξεχείλισμα πίκρας – το πρώτο – πίκρας, αγανάκτησης, πείσματος, καημού, θρήνου, απόφασης, ελπίδας. Ποτέ άλλοτε δεν είδα ηθοποιούς “να μην παίζουν θέατρο” έτσι, και ποτέ δεν είδα θεατές “να είναι έτσι μέσα στο έργο”… Ολόκληρη η παράσταση ξετυλίχτηκε σαν ένας αγωνιστικός διάλογος, το κείμενο απ’ τη μια και το λαϊκό χειροκρότημα απ’ την άλλη – που δεν ήταν χειροκρότημα ούτε για το έργο ούτε για τους θεατρίνους… κι όταν η παράσταση τελείωνε βρόντησε το σύνθημα, πηγαίο, λυτρωτικό, αβάσταγο “Θα νι-κή-σου-με”.»

Κώστας Καλατζής (ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ)

Views: 218