Κι αν έσβησε σαν ίσκιος …
Ποίηση: Κ. Γ. Καρυωτάκης
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης
Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά
κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά.
Κι αν έχει πριν ανοίξει το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί
το λεύτερο που σκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δεν θα ειπωθεί.
Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη
κι ογραίνοντας την άμμο το πρωί
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι
μου λέει για κάποια πού ‘ζησα ζωή.
Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά στον πόνο μέσα που πονώ
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό.
Υστεροφημία
Ποίηση: Κ. Γ. Καρυωτάκης
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης
Το θάνατο χρειάζεται άμετρη γύρω η φύση
και τον ζητούν τα πορφυρά στόματα των ανθών.
Αν έρθει πάλι η άνοιξη πάλι θα μας αφήσει,
Κ’ ύστερα πια μήτε σκιές δεν είμεθα σκιών.
Το θάνατο μας καρτερεί λαμπρό το φως του ηλίου.
Τέτοια θα δούμε ακόμη μια δύση θριαμβική,
κ’ ύστερα φεύγουμε από τα βράδια του Απριλίου,
στα σκοτεινά πηγαίνοντας βασίλεια πέρα κει.
Μόνο μπορεί να μείνουνε κατόπι μας οι στίχοι,
δέκα μονάχα στίχοι μας να μείνουνε, καθώς
τα περιστέρια που σκορπούν οι ναυαγοί στην τύχη,
κι όταν θα ‘ρθει το μήνυμα δεν είναι πια καιρός.
Σύμβολα
Ποίηση: Κ. Γ. Καρυωτάκης
Μουσική: Δημήτρης Ανδρώνης
Σύμβολα εμείναμε καιρών
που απάνω μας βαραίνουν
άλυτοι γρίφοι που μιλούν
μονάχα στον εαυτό τους.
Τάφοι που πάντα μ’ ανοιχτή
χρονολογία προσμένουν
γράμματα που δεν έφτασαν
ποτέ στον προορισμό τους.
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές .
Visits: 51
