Ο Αντώνης

Ο Αντώνης
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Εκεί στη σκάλα την πλατειά στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ στο λατομείο των θρήνων.

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν, Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν.
Βράχο στη ράχη κουβαλούν, βράχο σταυρό θανάτου.
  
Εκεί ο Αντώνης τη φωνή, φωνή, φωνή ακούει.
Ω! Καμαράντ, Ω! Καμαράντ, βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.

Μα κει στη σκάλα την πλατιά και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά, τέτοια σπλαχνιά κατάρα.
 
Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί και κοκκινίζει η σκάλα
και συ λεβέντη μου έλα δω βράχο διπλό κουβάλα.

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό, μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας έλα εδώ στο μαρμαρένιο αλώνι.

“Todesstiege” η Σκάλα του θανάτου

Μία από τις θηριωδίες στο Μαουτχάουζεν ήταν η λεγόμενη «σκάλα του θανάτου», μια πέτρινη σκάλα που συνέδεε το λατομείο «Wiener Graben» με το κυρίως στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν. Οι κρατούμενοι μετέφεραν μπλοκ γρανίτη σε ύψος 31 μέτρων αρκετές φορές την ημέρα.

Η «σκάλα θανάτου» ήταν ο τόπος πολλών ατυχημάτων και δολοφονιών κρατουμένων, που πραγματοποιήθηκαν από τους Κάπο και τους φρουρούς των SS. Τα 186 σκαλοπάτια της σκάλας, χτίστηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους Ισπανούς κρατούμενους του στρατοπέδου. (Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης αναφέρει ότι τα σκαλοπάτια της «σκάλας των δακρύων» ήταν 225).

Οι φρουροί των SS ανάγκαζαν τους σκλάβους να ανέβουν στην απότομη σκάλα με μαστίγιο. Εάν κάποιος κρατούμενος προσπαθούσε να μεταφέρει μια μικρότερη πέτρα από το κανονικό, τιμωρείτο και αναγκαζόταν να μεταφέρει μια πολύ μεγαλύτερη. Επίσης, δεν μπορούσαν να καθυστερήσουν κατά την ανάβαση ή την κατάβαση. Αφού οι κρατούμενοι ανέβαιναν τα 186 σκαλοπάτια, υπήρχε ακόμη ένας μακρύς απότομος δρόμος μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου. Ο δρόμος ήταν στρωμένος με βράχια και ποτέ δεν ήταν ομαλός.

Στην περιοχή αυτή του στρατοπέδου πέθαναν οι περισσότεροι τρόφιμοι.

Διαβάστε περισσότερα …

ΠΗΓΗ: Ο Αντώνης από τους Αμπελόκηπους

Χρηστίνα Σ. Σωτήρχου – ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Visits: 134