Η Μαφάλντα είναι μια σειρά από ιστορίες κόμικς του Αργεντίνου σχεδιαστή Quino. (Joaquín Salvador Lavado Tejón – Quino – 1932 – 2020).
Δημοσιεύτηκε από το 1964 ως το 1973 και είχε μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική και λιγότερο στη Β. Αμερική κυρίως λόγω του Ψυχρού Πολέμου και του πολέμου του Βιετνάμ.
Η Μαφάλντα είναι ένα εξάχρονο κορίτσι που με την χαρακτηριστική περιέργεια και τον κυνισμό της ηλικίας της ψάχνει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα, αλλά συχνά δεν μένει ικανοποιημένη από τις εξηγήσεις των μεγάλων.
Πέντε δεκαετίες μετά, παραμένει ανησυχητικά επίκαιρη.
Lifo.gr
Ήταν το 1962, όταν η εταιρεία οικιακών ηλεκτρικών ειδών Mansfield ήρθε σε επαφή με τον Quino και του ζήτησε ένα διαφημιστικό κόμικ όπου να πρωταγωνιστεί μια ομάδα παιδιών. Ο Αργεντινός σκιτσογράφος σχεδίασε τότε μερικές φιγούρες, μεταξύ των οποίων την ανεπανάληπτη Μαφάλντα. Η διαφήμιση δεν προχώρησε, αλλά δεν συνέβη το ίδιο με τη Μαφάλντα που έκανε την πρώτη εμφάνισή της δύο χρόνια αργότερα στο περιοδικό “Primera Plana” του Μπουένος Άιρες. Έξι μήνες μετά θα συνεχίσει τις περιπέτειές της στην εφημερίδα “El Mundo” και το 1967 θα περάσει στο περιοδικό “Siete Dias” όπου θα ζήσει μέχρι το 1973.
Όταν η Μαφάλντα έκλεινε τα 30 της χρόνια, το 1994, ο Quino δέχθηκε την ερώτηση, αν η Μαφάλντα θα ζει για πάντα.
«Πιστεύω πως θα πάψει να ενδιαφέρει τα παιδιά όταν αντιληφθούν ότι δεν παίζει με τα κομπιούτερ και τα άλλα μηχανήματα που τους αρέσει να σκαλίζουν».
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Κίνο έπεσε έξω;
Πόσα παιδιά σήμερα γνωρίζουν τη Μαφάλντα και πόσοι ενήλικες μοιράζονται σήμερα τους προβληματισμούς της;
In.gr
Η Μαφάλντα στη UNICEF
Η Μαφάλντα έγινε σύμβολο της UNICEF στην καμπάνια για τα δικαιώματα των παιδιών, ενώ είναι ο μοναδικό χαρακτήρας φαντασίας που κέρδισε τη Λεγεώνα της Τιμής, την ανώτατη διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας. Πολυμεταφρασμένη, πολυδιαβασμένη, έγινε κινούμενο σχέδιο, άγαλμα σε ισπανικούς και αργεντίνικους δρόμους, έδωσε το όνομά της σε οδούς. Οι θεωρητικοί των κόμικς διαπιστώνουν με θαυμασμό τον δυσανάλογα μεγάλο αντίκτυπο που είχε η Μαφάλντα σε σύγκριση με τον μικρό χρόνο που δημοσιευόταν σε έντυπα της Αργεντινής (δεν ολοκλήρωσε ούτε δεκαετία).
H Μαφάλντα στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα το πρώτο βιβλίο του Κίνο με σκίτσα της Μαφάλντας εκδίδεται το 1978 από την «Κολούμπρα», ενώ στη συνέχεια οι ιστορίες της εκδόθηκαν από τη Βαβέλ και μετέπειτα από τις εκδόσεις «Μέδουσα».
Joaquín Salvador Lavado Tejón – Quino – 1932 – 2020
Γιος Aνδαλουσιανών μεταναστών, ο Joaquín Salvador Lavado, γεννήθηκε στην πόλη Μεντόζα της Αργεντινής το 1933, όπου είχαν διαφύγει οι γονείς του μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου στην Ισπανία. Το όνομα Quino του δόθηκε από τη γέννησή του, ώστε να ξεχωρίζει από τον θείο του Joaquín Tejón, ζωγράφο και γραφίστα. Λόγω του περιορισμένου κοινωνικού κύκλου της οικογένειάς του, μιλούσε με ανδαλουσιανή προφορά μέχρι την ηλικία των έξι ετών. Διατήρησε μια αγάπη για τον ισπανικό πολιτισμό και το φλαμένκο στη μετέπειτα ζωή. Απέκτησε ισπανική ιθαγένεια το 1990 και έτσι ήταν Ισπανός και Αργεντίνος υπήκοος.
Σε ηλικία δεκατριών ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά το 1949 εγκατέλειψε «κουρασμένος από το να ζωγραφίζει αμφορείς». Έτσι αφιερώθηκε στο μεγάλο του πάθος: τη γελοιογραφία και το σκίτσο.
News247.gr
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Συγχαρητήρια στους Αισιόδοξους: H Μαφάλντα του Quino δεν ήταν απλά ένα κόμικ
Μαφάλντα: Αποχαιρετισμός στον «μπαμπά» του διάσημου κόμικ – Οι καλύτερες ατάκες του Κίνο
Μαφάλντα – Η αιώνια 6χρονη αμφισβητίας
Η Μαφάλντα, μια αληθινή επαναστάτρια που έμεινε «ορφανή» στα 58 της χρόνια
Η Μαφάλντα έγινε… άγαλμα: Σε περίοπτη θέση στο Καράκας, η δημοφιλής ηρωίδα κόμικ
Quino: Εθνικό πένθος στην Αργεντινή – Τόπος προσκυνήματος το άγαλμα της Mafalda
«Μαμά, γιατί η Μαφάλντα κρατάει μαχαίρι;»
Ο Δημήτρης Χαντζόπουλος, σκιτσογράφος της Καθημερινής, τον Φεβρουάριο του 2024 στο πλαίσιο της έκθεσης «Selfies», σ’ ένα από τα εκθέματα με τον τίτλο “Συνάντηση”, παρουσίαζε τη Μαφάλντα, κρατώντας ένα μαχαίρι, να μοιράζεται το ίδιο παγκάκι με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Στην ερώτηση της δημοσιογράφου, γιατί το μαχαίρι, ο ίδιος είπε:
«Επειδή το μαχαίρι μπερδεύει τα πράγματα – όπως και πολλά ακόμη αντικείμενα που έχω τοποθετήσει κοντά στις μορφές που παρουσιάζονται. Είναι μια μικρή “παγίδα” για να πιάσω το βλέμμα του θεατή και στη συνέχεια να βγάλει μόνος του το συμπέρασμα, να συμπληρώσει την εικόνα. Εδώ ας πούμε σκέφτεσαι: ποιος από τους δυο Αργεντίνους είναι ο αστείος και ποιος είναι ο σοβαρός, ποιος ο μικρός και ποιος ο μεγάλος;».
Τα εκθέματα, μια σειρά από «γλυπτά» που κοιτάζουν λοξά τη ζωγραφική και τη γελοιογραφία κρατώντας ίσες αποστάσεις και από τις δύο, πετυχαίνουν αυτό ακριβώς που επιδιώκει ο Χαντζόπουλος. Αν θελήσεις να τα πάρεις στα σοβαρά, μοιάζει να σε κοροϊδεύουν. Κι αν θέλεις να γελάσεις μαζί τους, τότε καταλαβαίνεις ότι το χιούμορ μπορεί πραγματικά να κρατάει μαχαίρι – και μάλιστα δίκοπο.
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές .
Visits: 52
