Σ’ ένα Λούνα παρκ του δρόμου – Η Μαφάλντα συνάντησε τον Νότη Μαυρουδή

Το Σάββατο, 1η Ιουνίου 2024, Παγκόσμια Ημέρα Γονέων, στο κατάμεστο Σινέ-Ελευσίς, η Παιδική Χορωδία του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ελευσίνας παρουσίασε ένα αφιέρωμα στον Νότη Μαυρουδή και τον Αργεντίνο σκιτσογράφο, Quino με τίτλο:

Σ’ ένα Λούνα παρκ του δρόμου
Η Μαφάλντα συναντά τον Νότη Μαυρουδή

Τα παιδιά της Χορωδίας υπό την καθοδήγηση του κύριου Μουσικού, Δημήτρη Ανδρώνη ερμήνευσαν υποδειγματικά 10 τραγούδια του Νότη Μαυρουδή ενώ παράλληλα ζωντάνεψαν με τις φωνές τους επιλεγμένα σκίτσα από τη Μαφάλντα του Quino.

Τα κορίτσια
Θεοδώρα Αραούζου, Αλεξάνδρα Καμπισιούλη, Λουκία – Χρυσούλα Σαντουρτζή, Δανάη Χατζηδημητρίου, Άνθη Αλεξοπούλου, Μυρτώ Τζίμα, Χρυσάφω Ψαριανού, Κατερίνα Νέζη, Μαριάννα Καραντζίνη, Κατερίνα Σγουρού, Αναστασία – Μαρία Μερντάνι, Σταματία Κουτρούμπα, Ευαγγελία Λιώρη, Αρχοντία – Μαρίνα Τσάτσου

Τα αγόρια
Γιώργος Κοπίτας, Σταμάτης – Μάριος Χουλιαράς, Βασίλης Τσαλίκογλου, Χριστόφορος Κοντογιάννης, Χρήστος Χάρισμας, Θοδωρής Δουφέκας, Παναγιώτης Ψαριανός, Γιώργος Καμπισιούλης

Οι 250 και πλέον θεατές που γέμισαν το Σινέ-Ελευσίς καταχειροκρότησαν τα παιδιά φεύγοντας ενθουσιασμένοι από το αποτέλεσμα.

Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς αποτέλεσε η παρουσία της κ. Βάσως Μαυρουδή, γυναίκας του Νότη Μαυρουδή, η οποία στο τέλος μοιράστηκε με τα παιδιά τη συγκίνησή της για την ερμηνεία τους και την απόδοσή τους προσφέροντας ως δώρο την τελευταία δισκογραφική δουλειά του Νότη.

Η εκδήλωση έγινε με την υποστήριξη της “ΠΠΕ Ελευσίς 2023” και του Βιβλιοπωλείου “Βιβλιο-Έλευσις books & more”.

Το σκίτσο του Νότη Μαυρουδή είναι του Πάνου Ιατρίδη, οι φωτογραφίες είναι της Νικολέττας Μαγεμέλι, την επιμέλεια της παρουσίασης (Power Point) είχε η Μυρτώ Ανδρώνη, ενώ το βίντεο επιμελήθηκε η Βούλα Ανδρώνη.

Ηχολήπτης ήταν ο Παντελής Καριώτης ενώ, την υποδοχή και την οργάνωση του χώρου επιμελήθηκε ο Γιάννης Τσιατσιάνης και οι συνεργάτες του, Αγγελική Νέζη και Γιάννης Τσίτος.

Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση στο YouTube σε ένα Play List 12 βίντεο.

Ακολουθεί όλο το κείμενο που ακούστηκε στη έναρξη της βραδιάς:

Η 1η Ιουνίου είναι μια παγκόσμια ημέρα με διπλή, μάλιστα, σημασία. Από το 1925 έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού και το 2012 ανακηρύχθηκε από  τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Γονέων, τονίζοντας τον κρίσιμο ρόλο τους στην ανατροφή των παιδιών. Η Παγκόσμια Ημέρα Γονέων, δηλαδή, αναγνωρίζει ότι η οικογένεια έχει την πρωταρχική ευθύνη για την ανατροφή και την προστασία των παιδιών. Όπως αναφέρεται σχετικά:

“Για την πλήρη και αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, τα παιδιά θα πρέπει να μεγαλώνουν σε οικογενειακό περιβάλλον ευτυχίας, αγάπης και κατανόησης”.

Οι παγκόσμιες ημέρες, ξέρετε, έχουν κυρίως έναν στόχο: Να μας θυμίζουν αυτά που ήδη ξέρουμε, αλλά, επειδή είμαστε άνθρωποι, εύκολα τα ξεχνάμε θεωρώντας τα αυτονόητα. Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, προσφέρεται ώστε να αναλογιστούμε όλοι αν, οι τρεις αυτές λέξεις – ευτυχία, αγάπη, κατανόηση -, είναι παρούσες στη ζωή μας και κυρίως στην καθημερινότητά μας μαζί με τα παιδιά καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Η Παιδική Χορωδία του 10ου θα σας βοηθήσει σε αυτή τη διαδικασία, μόνο που πρέπει να της αφοσιωθείτε γιατί, η Χορωδία μας μιλάει τη γλώσσα της τέχνης και της ποίησης που δεν είναι ευρέως γνωστή και καμιά φορά δημιουργούνται παρανοήσεις.

Η ουσιαστική, όμως, αφορμή που γέννησε την ιδέα της αποψινής μας συναυλίας υπήρξε ένα εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός. Αυτό ήταν η ξαφνική απώλεια του αγαπημένου μας συνθέτη και κιθαριστή, Νότη Μαυρουδή στις 3 Ιανουαρίου 2023.

Ο Νότης Μαυρουδής υπήρξε ένας καλλιτέχνης που, σημάδεψε με ανεξίτηλο τρόπο την έντεχνη νεοελληνική δημιουργία. Εμένα προσωπικά, τουλάχιστον, με συντρόφευε σε όλη μου την πορεία στη Δημόσια Εκπαίδευση και όχι μόνο. Έτυχε, μάλιστα, να τον γνωρίσω κι από κοντά, τον Απρίλιο του 2005, ως εισηγητή σε ένα συνέδριο του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ της ΟΛΜΕ για τη Μουσική στην Εκπαίδευση. Όντας ένας άνθρωπος που πάντα αγωνιούσε για τα μουσικά πράγματα της χώρας μας, ο Νότης, είχε κάνει κι αυτός μια εισήγηση με τον γλαφυρό τίτλο: “Ο μαραμένος κήπος της μουσικής εκπαίδευσης”. – Πιστέψτε με, εξακολουθεί να αφορά ακόμα στο σήμερα -.
Εκεί, λοιπόν, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω από κοντά την σπάνια ποιότητα και ευαισθησία του χαρακτήρα του και πραγματικά, θα είμαι παντοτινά ευγνώμων γι’ αυτό.
Όταν πληροφορήθηκα το θάνατό του και ξεπερνώντας το αρχικό σοκ, αμέσως μου δημιουργήθηκε ένα αίσθημα “καθήκοντος”, κάτι σαν υποχρέωση, να μοιραστώ με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, ζωντανά, κάτι από την τέχνη του και το έργο του. Γιατί, με τους αληθινούς καλλιτέχνες συμβαίνει το εξής:
Για να κατανοήσουμε ποιοι πραγματικά είναι, δεν χρειάζεται μόνο να διαβάσουμε γι’ αυτούς, αλλά, απλά, να δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να βιώσει το έργο τους.
Εκείνο που εγώ μπορώ να μοιραστώ μαζί σας, λοιπόν, είναι αυτό που συνέβαινε και συμβαίνει μέσα στη σχολική τάξη όλα αυτά τα χρόνια όταν τα παιδιά έρχονται σε επαφή με κάποιο από τα παιδικά τραγούδια του. Αυτή τη μαγική συγκίνηση, τεράστιας παιδαγωγικής αξίας, που η μουσική του Νότη μπορεί να προσφέρει και που, ταυτόχρονα, μαρτυρά την ποιότητα και την ευαισθησία του καλλιτέχνη.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, άρχισα να ψάχνω τρόπους ώστε να εμπλουτιστεί η σημερινή παρουσίαση των τραγουδιών και με κάποια εξωμουσικά στοιχεία.
Γνωρίζοντας ότι, τα παιδικά τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, με τον πλούσιο κοινωνικό προβληματισμό των στίχων τους, ήταν πάντα συνδεδεμένα με τα Δικαιώματα του Παιδιού, μοιραία, οδηγήθηκα στη σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η σύνδεση, λοιπόν, φαινόταν λογική. Μια παρουσίαση των δικαιωμάτων του παιδιού μαζί με τα τραγούδια του Νότη. Ξαναδιαβάζοντας, όμως, τα δικαιώματα του παιδιού, διαπίστωσα ότι, μια απλή παράθεσή τους κατά τη διάρκεια της βραδιάς θα έμοιαζε περισσότερο με Ημερίδα για τα δικαιώματα παρά με το αφιέρωμα που είχα στο μυαλό μου. Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί, ένας πιο ευφάνταστος τρόπος παρουσίασης των δικαιωμάτων του παιδιού.
Τη λύση, φυσικά, μου την έδωσε ένα παιδί. Ένα παιδί, που είναι αλήθεια, είχα λησμονήσει κι εγώ για πολύ καιρό. Η μικρούλα Μαφάλντα του Αργεντίνου σκιτσογράφου, Quino. Το πεντάχρονο κοριτσάκι, που με τους συλλογισμούς της εξέφραζε τις πιο άβολες αλήθειες για τον κόσμο των μεγάλων.
Το 1976, μάλιστα, η UNICEF την είχε επιλέξει ως εκπρόσωπο στην καμπάνια για την Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Όπως καταλαβαίνετε, η πρόκληση ήταν μεγάλη, στο να αγνοήσω να συνδυάσω το έργο των δύο δημιουργών. Κάπως έτσι, λοιπόν, η Μαφάλντα συναντήθηκε με τον Νότη Μαυρουδή. Η μικρούλα Μαφάλντα που, δυστυχώς, όπως κι εσείς θα διαπιστώσετε σήμερα, πέντε δεκαετίες μετά, παραμένει ανησυχητικά επίκαιρη.

Επίκαιρος, όμως, παραμένει και ο Νότης Μαυρουδής με τα κείμενά του, που συνήθιζε να μοιράζεται δημόσια τα τελευταία χρόνια μέσα απ’ το διαδίκτυο, σχολιάζοντας όλα αυτά που τον προβλημάτιζαν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Τα σχόλιά του κάθε φορά είχαν τον γενικό τίτλο “Σχολιάκι μετά πάσης ειλικρινείας”.
Σταχυολογώ ενδεικτικά κάποια αποσπάσματα από τρία σχολιάκια του:

Σχολιάκι 723 (4/11/2022) – Η απειλή του όφεως …

… Το λένε όλοι, πως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι η χειρότερη γενικευμένη κρίση στην Ευρώπη και ίσως στον Πλανήτη Γη.
… Έχω την εντύπωση πως η πεμπτουσία, η γνώση και η σοφία που μας κληροδότησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ουδόλως έγινε αντιληπτή! Η παγκόσμια κοινότητα προχώρησε και πάλι χωρίς συνείδηση, χωρίς αιδώ. Βλέπουμε και πάλι αίμα, ανισότητες, καταστροφές, προσφυγικές ροές, από πεινασμένους, ανέστιους κι απελπισμένους ανθρώπους, σε έναν κόσμο που αδυνατεί να αντιληφθεί την αυτοκαταστροφή, κάνοντας χαρακίρι.
Με την ανισορροπία αυτή να είναι πανταχού παρούσα, πώς θα απομακρυνθούμε απ’ όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν μπροστά μας; Πώς μπορούμε να τα αποφύγουμε, πώς γίνεται να μην είμαστε ΟΛΟΙ μέρος αυτής της κρίσης; Ποιος από μας θα σκεφτεί και θα πιστέψει πως η γνώση και ο πολιτισμός θα απομακρύνουν τον κόσμο από τη γενικότερη απελπισία; …
… Μην περιμένετε αναγνώστες μου να ξυπνήσει το φίδι· το ερπετό αυτό είναι ήδη δίπλα μας και μάλιστα σε πλήρη δράση …

Σχολιάκι 558 (1/8/2020) Βία και μουσική

… Τα πολυμέσα θέασης και ακρόασης είναι τόσο ικανά και ισχυρά πλέον, ώστε να διαμορφώνουν καταστάσεις μόνιμης βλάβης στον αισθητικό και ψυχολογικό κόσμο· να εξοικειώσουν τον καθένα μας με το αίμα και την καταστολή, ώστε να βλέπουμε με άνεση, χωρίς αποστροφή, κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε κατά πρόσωπο και σε όλο το μεγαλείο της τη βία …

Σχολιάκι 417 (21/7/2018) – Σουξέ ή τραγούδι;

Όποιος θέλει να φτιάξει τραγούδια επιτυχίες, ας σοβαρευτεί. Όπως οι περισσότεροι εργάτες των Τεχνών. Ας σκύψει να κοιτάξει το βάθος της Τέχνης και να δουλέψει, αν μπορεί. Τότε μόνο, ενδέχεται να «συναντηθεί» με ένα κοινό των ονείρων και το αντιφέγγισμα της διαχρονικότητας …
Αν τα όνειρά του, είναι τέτοια …

Τα δικά μας όνειρα, πάντως, ταυτίζονται με του Νότη …

Ο Quino, απ’ την άλλη, το μακρινό 1994, όταν ρωτήθηκε για το αν η Μαφάλντα του θα ζει για πάντα, είχε απαντήσει:
«Πιστεύω πως θα πάψει να ενδιαφέρει τα παιδιά όταν αντιληφθούν ότι δεν παίζει με τα κομπιούτερ και τα άλλα μηχανήματα που τους αρέσει να σκαλίζουν».
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Quino έπεσε έξω; Πόσα παιδιά σήμερα γνωρίζουν τη Μαφάλντα και πόσοι ενήλικες μοιράζονται σήμερα τους προβληματισμούς της;

Και ο Quino, και ο Νότης Μαυρουδής υπήρξαν καλλιτέχνες ανήσυχοι, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που με την τέχνη τους προσπάθησαν να “μπολιάζουν” την καθημερινότητά μας με τα μικρά και τα μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης, αλλά, κυρίως θα έλεγα, της συνύπαρξής μας.
Όπως είχε γράψει κάποτε η Αλκυόνη Παπαδάκη, ήταν από αυτούς που … “εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και βρίσκουνε κομμάτια φως.”

Η σημερινή μας συναυλία, λοιπόν, με τις μικρές δυνάμεις των 22 παιδιών του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ελευσίνας, είναι αφιερωμένη στο έργο των δύο καλλιτεχνών, όχι ως ένα μνημόσυνο αλλά, ως ένα μεγάλο “ευχαριστώ”.
Ταυτόχρονα, επιθυμούμε να είναι και ένα μεγάλο “παρακαλώ” προς τους γονείς, να προσπαθούν πάντα να βρίσκουν αυτά τα κομμάτια φως ώστε να κρατούν το δρόμο των παιδιών πάντοτε φωτεινό, γεμάτο από ευτυχία, αγάπη και κατανόηση, όπως μας θυμίζει η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Γονέων, συνειδητοποιώντας, ταυτόχρονα πως, ο σπόρος που θα καρπίσει έναν καλύτερο κόσμο βρίσκεται μέσα στο σπίτι τους, μέσα στην οικογένεια.

Στο δικό μας Λούνα παρκ του δρόμου, θα ξεφυλλίσουμε και θα θυμηθούμε μαζί κάποια από τα μοναδικής ευαισθησίας σκίτσα του Quino, που θα ζωντανέψουν από τις φωνές των παιδιών της Χορωδίας μας, συνοδευμένα από τα υπέροχα παιδικά τραγούδια του Νότη Μαυρουδή. Έτσι, θα έχουμε την ευκαιρία που, μόνο η τέχνη μπορεί να μας προσφέρει, να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στην αυξανόμενη βαρβαρότητα του καιρού μας, μην ξεχνώντας πως, πάντα, εκείνο που ουσιαστικά πλήττεται από τη βία και τις συγκρούσεις των μεγάλων κάθε φορά, δεν είναι το παρόν, αλλά το μέλλον. Είναι δηλαδή τα παιδιά … τα παιδιά μας.
Εμείς οι δάσκαλοι, τουλάχιστον, δεν το ξεχνούμε και πάντα θα σας υπενθυμίζουμε τη ρήση των αυτοχθόνων της Αμερικής που λέει: “Η γη δεν είναι δικιά μας. Τη δανειστήκαμε για λίγο καιρό από τα παιδιά μας”.
Κι αν στο τέλος βρεθούν κάποιοι και μας πουν ονειροπόλους, θα τους απαντήσουμε πως δεν είμαστε οι μόνοι κι ότι θα είμαστε εδώ πάντα και θα τραγουδάμε μέχρι να γίνουμε οι περισσότεροι, όπως ήθελε και ο Νότης και ο Quino να συμβεί …
Καλή ακρόαση, καλή θέαση και κυρίως … καλή δύναμη …

Views: 42